Bloedverlies tijdens zwangerschap

10-04-2015

Veel vrouwen denken dat als zij bloedverlies hebben tijdens de zwangerschap dit een slecht teken is.
Ik heb meerdere keren in mijn zwangerschap bloedverlies gehad en ben inmiddels al 32 weken zwanger! Hier mijn verhaal, voor zwangere vrouwen die in spanning zitten. Het kan dus ook goed gaan!

Ik ga beginnen bij het begin van mijn zwangerschap.
Ik was aan de pil, slikte de pil keurig netjes iedere dag op het zelfde tijdstip ik had namelijk een pill reminder app op mijn telefoon (super handig trouwens! zo vergeet je de pil nooit in te nemen!)
Ik werd ineens erg misselijk, moe maar dacht helemaal niet aan een zwangerschap omdat ik dus de pil slikte. UIt eindelijk werd dit zo erg dat ik langs de huisarts ben gegaan. De huisarts dacht ook niet aan een zwangerschap en stelde voor een andere pil te proberen.
Inmiddels was ik gewoon ongesteld geworden, precies in de week dat dit ook moest! (ik dacht tenminste dat dit een menstruatie was)
Na de stopweek begon ik met mijn nieuwe pil. De misselijkheid en vooral de vermoeidheid werd nog veel erger!
Tegen mijn man zei ik, ik ga een zwangerschapstest kopen! Ik heb alle symptomen van een zwangerschap!
Meteen gedaan en ja hoor!! Binnen 10 seconde was die al knal positief!!!

De schrik was natuurlijk best wel even groot in het begin! Een derde kindje wilde ik altijd wel maar was nu nog niet gepland! Schrik ging snel over in blijdschap maar er kwamen ook veel vragen.
Hoelang ben ik nou eigenlijk zwanger? Waar kwam die bloeding (waarvan ik eerst dacht dat het een menestruatie was) vandaan?
Ik heb meteen de verloskundige gebeld en die snapte er ook niks van en regelde voor de volgende dag een echo, zo wisten we meteen waar we aan toe waren en hoelang we al zwanger waren.

Volgende dag naar het ziekenhuis voor een echo. Super gespannen natuurlijk!
De mevrouw begon met de echo en zag meteen dat het kindje niet pas 6 weken was, het kindje was al ruim 2 maanden!
Meteen vroeg ik hoe het dan kon dat ik een bloeding van bijna een week had gehad? Hier had ze eigenlijk geen verklaring voor. Ze gaf als voorbeeld dat het misschien 2 eitjes geweest waren en dat er 1 verloren was. Of dat het wat oud bloed was, eigenlijk was er dus gewoon geen verklaring voor.

Blij gingen we naar huis, de eerste 2 maanden van de zwangerschap hebben we dus gemist maar nu konden we gaan genieten! (al hoewel ik was wel erg misselijk en vermoeid maar goed dat hoort er nou eenmaal bij)

Met 14 weken ging ik in de ochtend naar de wc en zag ik ineens dat ik erg veel bloed op mijn stukje wc papier had! (helder rood bloed)
Ik kreeg helemaal rillingen over mijn hele lijf en werd meteen zenuwachtig. Snel belde ik de verloskundige die vroeg of ik de dag ervoor sex had gehad of misschien harde ontlasting of veel had gedaan?
Dit was allemaal niet het geval. Ik mocht meteen naar het ziekenhuis voor een echo.
Super zenuwachtig ging ik die kant op en was ik gelukkig vrij snel aan de beurt. Meteen toen het echo apparaat op mijn buik kwam zag ik een bewegend babytje!!!
Wat een opluchting zeg! Maar dat bloedverlies? Dat moest toch ergens vandaan komen? Ik kreeg een inwendig onderzoek (auw, echt naar!)
Ze zag dat ik een poliep bij mijn baarmoedermond had, daar zou de bloeding wel eens vandaan kunnen komen! Verder was er namelijk niks bij de baby te zien. Er werd een stukje van de poliep afgesneden voor onderzoek en die uitslag kon ik dan 2 weken later voor bellen.
2 weken later gebeld voor de uitslag, de poliep was niet kwaadaardig dus kon ook gewoon blijven zitten gelukkig!

Ik kon weer verder gaan genieten van mijn zwangerschap, alle kwaaltjes waren inmiddels ook weg gelukkig!
Maar toen met 18 weken, weer bloed! Ik barste in huilen uit! Niet weer dacht ik!
Natuurlijk moest ik weer naar het ziekenhuis en ook deze keer, meteen een bewegende baby!! Gelukkig!
Voor verder onderzoek maakte de gyneacoloog een inwendige echo en toen zag ze meteen wat er aan de hand was. De placenta lag voor de uitgang!
Daar kwam de bloeding vandaan. Ze konden hier niets aan doen en eigenlijk was het advies doe zo rustig mogelijk! Pas bij 24 weken word je opgenomen als je een bloeding hebt want dan kunnen ze pas wat doen voor de baby!
Bij 30 weken zou ik nog een echo krijgen om te zien of de placenta nog steeds zo laag lag.

Dit gaf best een naar gevoel! Ik wist dat nu alles goed was met de baby, maar wat als ik weer een bloeding zou krijgen?
De weken daarna deed ik heel erg rustig aan, toen ik de 24 weken had bereikt gaf dat best een soort van opluchting, als ik nu een bloeding zou krijgen dan zou ik in iedergeval opgenomen worden en zouden ze er alles aan doen om de baby te redden mocht dat nodig zijn!
Met de 20 weken echo lag de placenta nog steeds laag, wel was alles gelukkig helemaal prima met de baby! Ik moest dus nog wachten tot de 30 weken voor nog een echo.

In de tussentijd had ik gelukkig helemaal geen bloedingen meer gehad! Ik moet zeggen dat ik me ook echt aan het advies heb gehouden en dat ik heel erg rustig aan heb gedaan!
Eindelijk was het dan 24 maart en kon ik voor de echo!
De placenta was opgeschoven, Gelukkig!!! (voor een uitgebreidere blogpost over deze echo klik hier)

Nu ben ik dus 32 weken, heb ik geen bloedingen meer gehad en gaat alles nog steeds heel erg goed!!

Ik heb dus meerdere bloedingen gehad, in het begin en in het midden van mijn zwangerschap en bij mij is dit gelukkig toch goed afgelopen!!